Nie tak dawno tyski prezydent rozsyłał pożyteczną ulotkę wzywającą mieszkańców Tychów – i jak należy sądzić, także okolicznych miejscowości – do działań nad poprawą jakości powietrza, które zawsze decyduje o naszym ludzkim zdrowiu i o kondycji całej przyrody. Pomiary Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska informują, że nasz region non stop przekracza dopuszczalne normy zanieczyszczeń. Owocem zatruwanego powietrza jest m.in. większa zapadalność na choroby układu krążenia, płuc, wątroby, oczu, gardła i nosa. Za złą jakość powietrza wini się przemysł, samochody i piece, w których spala się węgiel o niskiej jakości, jak i często wszelkie odpady – m.in. plastiki, śmieci, zużyte ubrania itp. Oczywiście, takie działania należy napiętnować. Wierzący winni wiedzieć, że celowe zatruwanie powietrza jest grzechem przeciwko piątemu przykazaniu Dekalogu.
Coraz głośniej mówi się o ocieplaniu klimatu za co obwinia się także nas, „maluczkich zatruwaczy”. Sądzę, że bezdyskusyjny wpływ na jakość klimatu i tym samym całej przyrody ma nasza ludzka wygoda i ciekawość poznawcza kosmosu. Czy ktoś badał negatywny wpływ na nasz świat krążących w kosmosie satelitów, startujących codziennie samolotów i powszechne korzystanie z samochodów? Dane informują, że wszystkich satelitów krążących wokół ziemi jest aż siedem tysięcy; rocznie wykonuje się blisko 80 milionów operacji lotniczych; w świecie zarejestrowanych jest przeszło miliard aut. Technika ułatwia ludziom życie, daje wygodę, ale za to wszystko trzeba drogo płacić, niestety zdrowiem i niekorzystną zmianą klimatu. Nic za darmo! Co w takim przypadku począć?
Naprawę środowiska należałoby rozpocząć od naszej koniecznej wygody, do której zaliczam ciepłe mieszkania. Węgiel jest nie tylko zanieczyszczony, ale i za drogi. Gaz jeszcze droższy. Wiem to z doświadczenia. Inne źródła energii nie na kieszeń polskiego obywatela. Narzekaniem nic nie wskóramy. Trzeba ludziom pomóc. A jak? O to powinni się martwić nasi decydenci. Objawienie Boże mówi (Księga Rodzaju) o panowaniu człowieka nad przyrodą ożywioną, do której należy także człowiek, i nad światem materialnym. Bóg ustanowił człowieka panem, a nie właścicielem przyrody. Nie wszystko ludziom wolno. W całym świecie obserwuje się gospodarkę rabunkową, którą napędza ludzka chciwość – ubrana zawsze w szaty uchwalonego prawa. Zysk to nie wszystko.
Szkoda, że przeciętny człowiek niszczenie środowiska naturalnego nie uważa za grzech. Mimo mojej przeszło 50-letniej posługi kapłańskiej nie słyszałem, aby ktoś w konfesjonale oskarżał się za grzechy przeciwko przyrodzie.
Szkoda, że rządy, partie i parlamenty nie spowiadają się z swoich prawnych decyzji. Powinni przynajmniej praktykować spowiedź naturalną przed narodem przy końcu kadencji sprawowania władzy.
Czy ludzkość może się obejść bez bogactwa przyrody, a więc zwierząt, roślin i tego wszystkiego co jest ukryte w ziemi? Każdemu człowiekowi z osobna i wszystkim wspólnotom przydałby się duch świętego Franciszka z Asyżu, który kochał wszystko co żyje na ziemi i poza nią, nazywając istoty żywe i nie ożywione bratem i siostrą.
W maju 2015 roku papież Franciszek wypowiedział się w obronie naturalnego środowiska w encyklice Laudato Si (Pochwalony bądź), nazywając świat wspólnym domem całej ludzkości. Apeluje nie tylko o szacunek dla całej przyrody, ale także o respektowanie zasad moralnych. To nasze myślenie, decyzje i przyzwolenia decydują o przyszłości globu ziemskiego i najbliższego kosmosu. Ojciec św. w encyklice nawiązuje do „Pieśni słonecznej” św. Franciszka z Asyżu, w której święty Autor wyraża pochwałę wszystkich stworzeń. Franciszek brata się ze wszystkimi stworzeniami i żywiołami, nazywając je braćmi i siostrami. Jedność stworzeń, podkreśla Franciszek, wynika z odniesienia do wspólnego źródła ich pochodzenia, jakim jest Bóg-Stwórca. Dla niego natura, jej groźne żywioły: woda, wiatr i ogień są odbiciem piękna naszego Boga. Zadaniem człowieka jest je ujarzmić dla dobra ludzkości. Świętego Biedaczynę nie przeraża nawet siostra śmierć, ponieważ jest bramą otwierającą ludziom niezniszczalny świat niebiańskiej wieczności.
