Był rok 1997. Trójka społeczników: Mirosław Leszczyk, Jerzy Mantaj i Jan Kasprzyk, podejmuje działania zmierzające do założenia Towarzystwa Kulturalne im. Anielina Fabery w Lędzinach. W sobotę 7 października towarzystwo obchodziło 20-lecie.
Towarzystwo im. A. Fabery popularyzuje przedsięwzięcia kulturalne na terenie miasta, organizuje i współtworzy imprezy kulturalno-oświatowe, festyny środowiskowe itp., propaguje oraz promuje rodzimych twórców i ich dorobek, inicjuje działalność wydawniczą.
W sobotni wieczór 7 października do ledzińskiej sali audiowizualnej na Placu Farskim przybyli zaproszeni goście, a wśród nich m.in. Alojzy Lysko, Klemens Ścierski, burmistrz Lędzin Krystyna Wróbel, wicestarosta powiatu bieruńsko-lędzińskiego Mariusz Żołna, wiceprzewodniczący rady powiatu Marek Spyra, pedagodzy z lędzińskiego Ppowiatowego Zespołu Szkół, w skład którego wchodzi Technikum im. Anielina Fabery, dyrektorzy instytucji oświatowych i kulturalnych, wiceprzewodniczący Śląskiego Związku Pszczelarzy Edmund Bryjok, przedstawiciele lędzińskich jednostek samorządowych i członkowie Towarzystwa.
Gości przywitała obecna Ewa Matusik, prezes Towarzystwa im. A. Fabery . Przez cały czas na ekranie w tle prezentowano pokaz multimedialny, poświęcony historii towarzystwa, przygotowany przez Henryka Barcika na bazie kronik. Uczestnicy otrzymali też biuletyn autorstwa Mirosława Leszczyka, Ilony Cuber-Cebuli i Władysława Trzcińskiego. W kolejnym punkcie programu, głos zabierali zaproszeni goście.
– Byłem obecny podczas powstania towarzystwa – powiedział Alojzy Lysko. – Przyznam szczerze, że nie wróżyłem organizacji zbyt długiego żywota. Tymczasem nie wziąłem poprawki na to, że ono powstaje w Lędzinach, gdzie są wspaniali ludzie – dodał Lysko.
Później odbyła się część artystyczna, podczas której wystąpiły m.in. Aleksandra Swoboda i Wiktoria Mazurkiewicz – laureatki konkursu godki śląskiej pod patronatem lędzińskiego PZS-u (animatorem jest Agnieszka Waśniowska – sekretarz towarzystwa)
Z kolei w innym rodzaju muzycznym, zaprezentował się chór „Akord” pod dyrekcją Jacka Piłatyka. Miejscowy folklor przedstawiły zespoły: Lędzinianie, Radość i Śpiewająca Kapela. Na zamknięcie jubileuszu z typowo rozrywkowym repertuarem wystąpił duet: Agata Stolorz-wokal i Jacek Piłatyk (keyboard). Blok artystyczny poprowadził Jerzy Mantaj, wiceprzewodniczący towarzystwa, którego wnuczek zaprezentował okolicznościowy wiersz.
Podczas uroczystości wręczono jubileuszowe statuetki, które otrzymali: Krystyna Wróbel, Elżbieta Ostrowska, Bernard Bednorz, Anna Kubica, Ilona Cuber, Alojzy Lysko, Czesław Ryszka, Klemens Ścierski, Helena Szabrańska, Joanna Figura, Joanna Wicik, Maria Ryglewicz, Joachim Pinocy, Beata Kozioł, Jan Kasprzyk, Teresa Niestrój, Ewa Matusik, Jerzy Mantaj, Stanisław Brzeskot, Mirosław Leszczyk, Władysław Trzciński, Agnieszka Waśniowska, Henryk Barcik, Elżbieta Szczygieł, Wiesław Stambrowski, Paweł Hachuła, Jadwiga Strzelczyk, Krystyna Malicka, Leszek Kosteczko i Franciszek Moskwa. Dyplomy otrzymali: ksiądz kanonik Józef Przybyła, Rafał Bula, Marek Spyra, Edmund Bryjok, Józef Białożyt, Józef Smolarz, Beata Pyras, Anna Mickiewicz, Katarzyna Kałka, Magdalena Szafron i Zofia Dudek.
Honorowy patronat nad obchodami objęła burmistrz Lędzin Krystyna Wróbel i starostwo powiatu bieruńsko-lędzińskiego. Wszyscy uczestnicy skosztowali na finał znakomitej, wojskowej grochówki z kotła i kołocza, a panie otrzymały kwiaty.
Przy okazji jubileuszu przypominamy sylwetkę patrona towarzystwa.
Anielin Fabera urodził się 8 czerwca 1913 roku w Łąkach nad Olzą (obecnie powiat Frysztat na terenie Czech). Pochodził z rodziny robotniczo-chłopskiej. Ojciec Józef był górnikiem, matka Franciszka gospodarzyła na kilku morgach ziemi. Od najmłodszych lat rodzinę smagała bieda.
W 1927 r. Anielin Fabera kończy publiczną szkołę ludową i podejmuje dalszą naukę w polskiej szkole wydziałowej we Frysztacie. W 1930 r. zdobywa w niej świadectwo absolwenta. Bardzo dobre wyniki zachęcają go do kontynuowania nauki w Państwowym Męskim Seminarium Nauczycielskim im. Pawła Stalmacha w Cieszynie-Bobrku. Potrzebne pieniądze zdobywa udzielając korepetycji i wykonując różnorodne prace dorywcze. W 1935 kończy seminarium i podejmuje pierwszą pracę w charakterze nauczyciela w Grzawie, w powiecie Pszczyna. Następnie uczy kolejno w Miedźnej, Niemieckiej Lutni i Lędzinach. W tym czasie ożenił się ze swoją koleżanką po fachu Janiną Bielatowicz, z którą dzieli się trudami życia i pracy do końca swych dni.
1 września 1939 r. miał podjąć obowiązki nauczyciela w Publicznej Męskiej Szkole we Frysztacie. Ale wybucha wojna i zostaje bez pracy. Mimo nacisku władz okupacyjnych odmawia podpisania Volkslisty. Ten fakt oraz to, że posiada obywatelstwo polskie, staje się przyczyną aresztowania. Od 23 kwietnia 1940 r. do maja 1945 r. przebywa w obozie koncentracyjnym w Mathausen-Gusen w Austrii. Nosi numer 46 952. W obozie poznaje wielu znanych ludzi, z którymi współdziała w ruchu oporu. Po wojnie wraca do kraju i osiada w Lędzinach, gdzie podejmuje pracę w Zawodowej Szkole Dokształcającej.
W 1947 r. kończy na Uniwersytecie Warszawskim Wyższe Kursy Nauczycielskie, uprawniające do nauczania w szkołach średnich. W kwietniu 1948 r. zostaje przeniesiony do pracy w Publicznej Szkole Powszechnej w Lędzinach, by po dwóch latach wrócić do szkoły zawodowej na stanowisko dyrektora. W 1956 r. szkoła zostaje podporządkowana Ministerstwu Górnictwa i Energetyki i przyjmuje nazwę Zasadniczej Szkoły Górniczej Kopalni „Ziemowit”. Nowo powstałą placówką kieruje aż do 1973 r., czyli do chwili przejścia na emeryturę. Szkoła pod jego kierownictwem osiąga wiele znaczących sukcesów, jest ceniona w środowisku i macierzystej kopalni.
Anielin Fabera odcisnął widoczny ślad w życiu społecznym Lędzin i okolicy. Należał do założycieli ruchu spółdzielczego; przez ponad 20 lat pełnił społecznie obowiązki przewodniczącego Rady Nadzorczej Gminnej Spółdzielni w Lędzinach.
W latach 50. kieruje licznymi zespołami artystycznymi: muzycznym, tanecznym, chórem. Jest członkiem i prelegentem Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Przez 3 kadencje był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lędzinach i Tychach, przez 6 lat pełni funkcję wiceprzewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej. Działa również w ZBOWiD.
Przez długi okres swojego powojennego życia nigdy nie dzielił się z młodzieżą i przyjaciółmi swoimi przeżyciami obozowymi. Pod koniec lat 60. uczestniczył w procesach byłych oprawców obozów Gusen i Dachau.
Pisze przejmującą prawdę o życiu – wspomnienia, udziela się w komisji historycznej Związku Byłych Więźniów Obozów Koncentracyjnych. Sfery jego działalności społecznej dopełniają inne zainteresowania. Jest zapalonym filatelistą, muzykującym amatorem, no i przede wszystkim malarzem. Jego akwarele, pastele są urzekająco piękne. Dobrze się czuje zarówno w portrecie, martwej naturze jak i w pejzażu. Już na emeryturze twórczości malarskiej poświęca dużo wolnego czasu. Uczestniczy w licznych plenerach, wystawach, zdobywa szereg nagród artystycznych. Jego działalność na tym polu koncentruje się w Zakładowym Domu Kultury kopalni „Ziemowit”. Za swą aktywną postawę wyróżniony zostaje wieloma odznaczeniami, wśród których znajduje się Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Anielin Fabera umiera po długiej i ciężkiej chorobie 27 sierpnia 1983 r.
