Kamera termowizyjna jest bardzo przydatnym narzędziem w ocenie stanu istniejącej izolacji cieplnej budynków i w zaplanowaniu termomodernizacji. Pozwala w szybki i precyzyjny sposób określić, w których miejscach z domu ucieka najwięcej ciepła oraz jakie materiały wybrać i jak je wykorzystać. Dzięki kamerze można też ocenić jakość i efektywność wykonanych prac.
Poza stanem izolacji ścian budynku jednorodzinnego lub wielorodzinnego kamerą termowizyjną zbadać można szczelność stolarki okiennej i drzwiowej, stan instalacji grzewczej i zlokalizować ewentualne wycieki z instalacji. Badanie termowizyjne przeprowadzane może być na zewnątrz i wewnątrz budynku. Na termografie pokazującym budynek z zewnątrz miejsca ucieczki ciepła (o podwyższonej temperaturze) będą zaznaczone na żółto, pomarańczowo lub czerwono. Na termografie wykonanym wewnątrz domu miejsce ucieczki ciepła (o niższej temperaturze) będzie miało kolor niebieski, granatowy i fioletowy.
Aby badanie było wiarygodne różnica temperatur na zewnątrz i wewnątrz budynku powinna wynosić co najmniej 15 stopni Celsjusza. Dlatego zdjęcia kamerą termowizyjną najlepiej wykonywać jesienią, zimą i wczesną wiosną. Trzeba pamiętać, że przy pomiarach na zewnątrz znaczenie ma również pogoda i stopień nasłonecznienia. Musi być bezwietrznie. Nie może padać deszcz, a słońce powinno być za chmurami. Dlatego badania termowizyjne są przeprowadzane nad ranem, późnym wieczorem, a także w nocy.
Eksperci są zgodni, że badanie termowizyjne warto wykonać dwa razy: przed rozpoczęciem prac termomodernizacyjnych – bo może się okazać, że standardowe docieplenie nie spełni swojej roli (poznamy też miejsca szczególnie narażone na tworzenie się mostków termicznych) – i po zakończeniu tych prac – sprawdzimy wtedy jakość wykonanych robót i przekonamy się, czy mostki cieplne zostały zniwelowane.
Badanie kamerą termowizyjną jest nie do przecenienia dla inwestora. Chodzi mu przecież o to, aby jak najmniej ciepła z budynku ulatniało się do atmosfery, co ma wpływ na wysokość rachunków za ogrzewanie.
(J)
