Pustynnienie to forma degradacji gruntów. Nie oznacza warunków panujących np. na Saharze, czyli na typowych obszarach nazywanych pustyniami. Odnosi się raczej do terenów suchych. To jednak bardzo groźne zjawisko, będące skutkiem działalności człowieka i zmiany klimatu. Stanowi już realne zagrożenie dla Europy.
W sprawozdaniu specjalnym 33/2018 (op.europa.eu) Europejski Trybunał Obrachunkowy pustynnienie określa jako „degradację ziemi na suchych, półsuchych i okresowo suchych obszarach wynikającą z różnych czynników, w tym zmienności klimatu i działalności człowieka”. Niestety, Europa w coraz większym stopniu zagrożona jest tym zjawiskiem. Uzmysławiają to długie okresy wysokich temperatur i niewielkie opady deszczu.
ETO informuje, że ryzyko pustynnienia w największym stopniu dotyczy południowej Portugalii, części Hiszpanii i południowych Włoch, południowo-wschodniej Grecji, Malty i Cypru oraz obszarów położonych nad Morzem Czarnym w Bułgarii i Rumunii. Badania wykazały, że regiony objęte pustynnieniem są często dotknięte erozją gleby, zasoleniem, spadkiem zawartości węgla organicznego w glebie, utratą różnorodności biologicznej i osuwiskami, a to niesie ze sobą mniejszą produkcję żywności, spadek żyzności gleb, ograniczenie naturalnej odporności gruntów i gorszą jakość wód.
Jak zauważa ETO, pustynnienie może prowadzić do ubóstwa, poważnych problemów zdrowotnych i w konsekwencji wywołać skutki demograficzne oraz gospodarcze, bo ludzie opuszczają tereny dotknięte tym zjawiskiem, przenosząc się w bardziej gościnne rejony.
Jaka jest różnica między obszarem objętym pustynnieniem a pustynią? Pustynie oznaczają ekstremalnie suche, jałowe obszary, na których występuje bardzo niewiele opadów i gdzie w konsekwencji warunki nie sprzyjają rozwojowi życia roślin i zwierząt. Natomiast pustynnienie dotyczy obszarów suchych, czyli charakteryzujących się niedostatkiem zasobów wodnych. To długotrwałe zjawisko. Mierzy się je, porównując długoterminowe średnie dostawy wody (opady) do długoterminowego średniego zapotrzebowania na wodę.
(pp), źródło: op.europa.eu
