O wiek starsze niż sąsiednie Paprocany. Na kartach historii pojawiają się po raz pierwszy pod datą 9 luty 1368 r. Z tego roku pochodzi dokument potwierdzający zamianę wsi Bojszowy na wieś Leszczyny pomiędzy księciem raciborskim Janem, a rycerzem Bierawem i jego żoną Katarzyną. Wprawdzie umowa ta bezpośrednio nie dotyczy Cielmic, ale… została w nich spisana. Dlaczego? Bo w owym czasie książę właśnie polował w cielmickich lasach. Nazwa wsi wymieniona w dokumencie brzmi „In Czielmitz”.
Historia Cielmic nie zaczyna się jednak w XIV wieku. W okresie międzywojennym, podczas wybierania piasku natrafiono tam na cmentarzysko. Podczas eksploatacji surowca zdewastowano około 25 grobów. W 1959 r. natrafiono na dalsze pochówki. Prace archeologiczne rozpoczęły się w 1960 r. i trwały do 1962 r. W przeciągu tych dwóch lat odkryto kolejne 28 grobów. W jednym z nich natrafiono na fragment monety datowanej na XIII w. Stąd przyjmuje się, że cielmicki cmentarz pochodzi z przełomu XII i XIII w.
Może warto tutaj uchylić rąbka tajemnicy i wskazać miejsce jego odnalezienia. Do dzisiejszych czasów nie pozostał żaden ślad tej średniowiecznej nekropolii – a szkoda, bo jest to ewenement w skali ziemi pszczyńskiej. To dawne królestwo zmarłych znajduje się na terenie dzisiejszego boiska przy SP nr 40, obok osiedla „Z”.
Warte podkreślenia jest to, że wieś zachowała do naszych czasów swój średniowieczny układ w prawie niezmienionej formie. I jeszcze jedno… Przy ul. Jedności stoi dziś, tak jak i stała przed wiekami, kapliczka. Patronką jej jest św. Tekla. Dlaczego tutaj i dlaczego św. Tekla? Ano dlatego, że tędy właśnie przebiegał bardzo stary trakt, którym pędzono stada bydła na południe do Czech. Jak głosi legenda, to właśnie handlarze bydła ufundowali ową kapliczkę, aby święta strzegła ich stada przed dzikimi zwierzętami. Samo miejsce usytuowania kapliczki jest niemalże magiczne…
Cielmice dużo dłużej opierały się zbliżającym się do ich granic Tychom. W końcu w 1973 r. zostały do nich przyłączone.
Rok 1629 – we wsi znajdował się już kamieniołom.
Rok 1790 – dnia 29 września w Cielmicach spaliły się zabudowania 13 chałupników i zagrodnika.
Rok 1833 – w sierpniu spaliły się w Cielmicach dwa gospodarstwa siodłacze. Przyczyną pożaru była nieroztropność nietrzeźwych mieszkańców.
Rok 1834 – w kilku okręgach łowieckich rewirów … Cielmice … tak rozprzestrzenił się szkodnik drzew – zwyczajna kózka(Bostrichus Typographicus), że należy się obawiać poważnych szkód w drzewostanie.
Rok 1834 – tej zimy również będzie zwożony materiał na budowę wielkiego pieca w Paprocanach. Kamienie na ten cel będą znowu wydobywane w Cielmicach.
Rok 1836 – dnia 31 sierpnia spalił się w Cielmicach dom chałupnika Michała Góralczyka.
Rok 1837 – czerwiec. Książę kazał postawić nowy drewniany krzyż w lesie, przy drodze prowadzącej z Pszczyny do Cielmic, w miejscu gdzie droga bieruńska skręca na prawo.
Na podst. „Kroniki pszczyńskiego wolnego państwa stanowego” Henryka Schaeffera
Wojciech WALTER
Więcej tekstów historycznych na: https://noweinfo.pl/sekcja/historia/ oraz https://www.facebook.com/staretychy/
