Skutecznym lekarstwem na pustynnienie jest zwiększenie lesistości. Jakie szkody wywołuje brak drzew?
Łukasz Kudlicki w opracowaniu „Zagrożenie pustynnieniem w Polsce” zauważa, że zjawisko pustynnienia obszarów Polski wiąże się ściśle z wycinką lasów. Przyjęty przez rząd w 1995 r. „Krajowy program zwiększenia lesistości” zakłada, że do 2050 r. leśnicy mają zasadzić las na powierzchni 1,5 mln ha. Przeznacza się pod to przede wszystkim ziemie nienadające się do produkcji żywności z powodu skażenia, lub gleby niskiej jakości, na których nie opłaca się produkcja rolnicza. W Polsce obszary tego typu stanowią ok. 10 proc. powierzchni.
Najmniej lasów jest w Wielkopolsce, na Mazowszu i Lubelszczyźnie. Odczuwalny jest tu deficyt wody, zauważalne są: erozja wodna, wietrzna oraz stepowienie krajobrazu. Dlatego przede wszystkim tu należy zwiększyć lesistość. Polskie lasy należą do jednych z najbardziej zniszczonych w Europie. Tylko 10 proc. to lasy zdrowe.
Rosnący las (między dziesiątym a pięćdziesiątym rokiem życia) jest gigantyczną stacją filtrów i olbrzymią fabryką tlenu. Każdy jego hektar, jak czytamy, absorbuje rocznie 120 ton węgla i wytwarza w tym czasie 6 ton czystego tlenu. Lasy filtrują powietrze z pyłów wytworzonych na skutek działalności człowieka, spowalniają powierzchniowy spływ wód. Oprócz tego stanowią naturalny zbiornik retencyjny, przeciwdziałają erozji gleb, tłumią wiatr.
(pp), źródło: bbn.gov.pl
