Perspektywicznym rozwiązaniem ekologicznym, ze względu m.in. na opłacalne ekonomicznie oczyszczanie spalin ze szkodliwych zanieczyszczeń, tj. tlenków siarki, azotu, pyłów, jest ciepło produkowane centralnie, a następnie rozsyłane rurami do odbiorców.
W miastach ciepło wytwarzane jest centralnie w ciepłowni lub elektrociepłowni. To tutaj znajdują się kotły ogrzewające wodę. Ciepło takie nazywamy sieciowym, bo dociera do budynków przez sieć rur, po drodze przechodząc przez tzw. węzły ciepłownicze.
Ryszard Śnieżyk w swoim artykule „Ekologiczne zalety ciepłownictwa” opublikowanym w miesięczniku „Biznes & Ekologia” informuje, że najstarsze systemy ciepłownicze powstały w XIX wieku w USA, w Europie pierwsze ogrzewanie „zdalaczynne” uruchomił Rietchel w roku 1902 w Berlinie.
Najważniejsze zalety systemów ciepłowniczych to: mniejsza moc centralnego źródła ciepła niż suma mocy kotłów indywidualnych (w każdym budynku lub mieszkaniu), możliwość ekonomicznego oczyszczania spalin ze szkodliwych zanieczyszczeń (SO2, NOx, pyłów itp.), możliwość stosowania relatywnie tanich paliw, łatwość zmiany paliwa, niższe koszty obsługi niż w przypadku kotłowni lokalnych, bardzo łatwa możliwość wprowadzenia wysokosprawnej kogeneracji.
Wadą sieci ciepłowniczych są straty na tzw. przesyle (wg Ryszarda Śnieżyka wynoszą one w Polsce ok. 13 proc.), ale zalety ekologiczne są niebagatelne. Przy dużym źródle ciepła spaliny można odfiltrować nawet w 99 proc. W domach jednorodzinnych takie instalacje są zbyt kosztowne. Podobnie jest z odsiarczaniem spalin.
(pp)
Ciepło sieciowe to bardzo fajna sprawa. Mamy ogrzewanie plus ciepłą wodę od razu praktycznie dostarczaną do mieszkania. I jak to się wszystko policzy to tak na prawdę koszta w tym momencie wychodzą po prostu mniejsze. No i jest bardziej ekologicznie.